Het Begrijpen van Anglo-Amerikaanse Contractmodellen (deel 6)

08 October 2020

In eerdere posts over Anglo-Amerikaanse contractmodellen hebben we al aangegeven hoe belangrijk het is om de contracttaal volledig te begrijpen om (kostbare) fouten te voorkomen. Dit is vooral belangrijk bij het gebruik van sjablonen voor contracten die niet onderworpen zijn aan de wet waarop het sjabloon is gebaseerd. De technische onderscheiding tussen voorwaarden en garanties belicht dit punt perfect.

Voorwaarden en garanties

De partijen die contracten opstellen, komen vaak in aanraking met aanzienlijke aansprakelijkheidsproblemen door het gebruik van Anglo-Amerikaanse sjablonen voor commerciële verkoopcontracten die niet onder de Engelse of Amerikaanse wet vallen. Een belangrijke factor hierbij is het misverstand over het verschil tussen voorwaarden en garanties. De term ‘voorwaarde’ in een Anglo-Amerikaans contractmodel moet niet worden verward met de traditionele betekenis. Dit verwijst naar een situatie die moet bestaan voordat iets anders mogelijk is (Oxford University Press). Op dezelfde manier definieert Black’s Law Dictionary het als volgt: “Een toekomstige en onzekere gebeurtenis waarvan het bestaan of de omvang van een verplichting of aansprakelijkheid afhangt; een onzekere gebeurtenis die een plicht tot het leveren van een beloofde prestatie triggert of annuleert”.

Echter, deze definities zijn niet van toepassing op een Anglo-Amerikaans contractmodel. Dit komt omdat voorwaarden (onder Engels recht) worden beschouwd als een clausule in de overeenkomst die, bij schending, het benadeelde partij het recht geeft om: (i) de schending als een repudiatie te behandelen en de overeenkomst te beëindigen (technisch gezien, de overeenkomst als ontslagen te behandelen, zodat toekomstige contractuele verplichtingen eindigen); of (ii) om de overeenkomst te bevestigen. Een garantie is een contracttermijn waarvan de schending niet het recht geeft om het contract als gerepudieerd te behandelen. Een schending van een garantie geeft enkel het recht om schadevergoeding te eisen voor elk geleden verlies. Technisch gezien kunnen we zeggen dat voorwaarden termen zijn die de essentie van een contract vormen, terwijl een schending van een garantie niet zo cruciaal is dat het contract na de schending blijft voortbestaan.

Hoewel dit misschien als een eenvoudig onderscheid lijkt, illustreert de Engelse zaak Air Transworld Limited tegen Bombardier Inc [2012] EWHC 243 (Comm) het belang van het begrijpen van de wet in dit verband. Deze zaak betrof de verkoop van een privéjet, onderworpen aan het Engelse recht. Desondanks gebruikten de advocaten van Bombardier een Amerikaans contractmodel zonder rekening te houden met de Engelse Sale of Goods Act. Daardoor sloot de contractuele bepaling die “ELKE GEÏMPLICEERDE GARANTIE VAN VERKOOPBAARHEID OF GESCHIKTHEID VOOR EEN BEPAALD DOEL” uitsluit, niet de geïmpliceerde termen over kwaliteit of geschiktheid uit onder Sectie 14 van de Sale of Goods Act. Dit is omdat Sectie 14(6) bepaalt dat de geïmpliceerde termen betreffende kwaliteit en geschiktheid voorwaarden zijn. Om de gevolgen ervan uit te sluiten is het niet genoeg om te stellen dat men “garanties” uitsluit. De onderliggende reden is dat de Engelse Sale of Goods Act een duidelijk onderscheid maakt tussen de gevolgen van schending van een voorwaarde (de benadeelde partij heeft het recht om de overeenkomst te beëindigen) en schending van een garantie (de benadeelde partij heeft het recht om schadevergoeding te eisen).