Wetsvoorstel toeristische verhuur van woonruimte

Wetsvoorstel toeristische verhuur van woonruimte, maatregelen om uitwassen toeristische verhuur van woningen aan te pakken.

De populariteit van met name Airbnb levert problemen op in de toch al krappe huizenmarkt en zorgt daarnaast voor veel overlast. Dat geldt met name voor de grote steden.

Wetsvoorstel toeristische verhuur van woonruimte

Het wetsvoorstel, Wet toeristische verhuur van woonruimte (waarmee de Huisvestingswet 2014 wordt gewijzigd), is inmiddels goedgekeurd door de Raad van State en is nu klaar voor behandeling in de Tweede Kamer. Volgens minister Van Veldhoven geeft deze wet gemeenten belangrijke instrumenten om de balans te bewaken tussen het huren en verhuren van kamers en woningen en het kunnen aanpakken van ongewenste neveneffecten van toeristische verhuur van woonruimte.

Het wetsvoorstel geeft gemeenten overigens alleen dan de mogelijkheid om maatregelen te nemen als er schaarste is aan woonruimte of als de leefbaarheid van een wijk onder druk komt te staan. Daarnaast moet de gemeenteraad in alle gevallen met een goede onderbouwing komen over nut en noodzaak om deze maatregelen in te zetten.

Het wetsvoorstel bevat drie maatregelen die een gemeente kan nemen. Het betreft een registratieplicht, een meldplicht en een vergunningplicht.

Maatregelen

Ten eerste kan een gemeente verhuurders die hun woning aan toeristen verhuren verplichten om een registratienummer aan te vragen. Dit nummer moet de verhuurder vermelden bij elke advertentie op platforms zoals AirBnB, Booking.com en Expedia. Het doel is dat gemeenten meer zicht krijgen op de adressen en personen die verhuren aan toeristen, waardoor gerichter en effectiever kan worden gehandhaafd.

NB. Voor de verwerking van de persoonsgegevens in het registratiesysteem zijn de voorschriften van de Algemene verordening gegevensverwerking (AVG) van toepassing.

Ten tweede kan de gemeenteraad bepalen dat een woonruimte een maximaal aantal nachten per jaar toeristisch verhuurd mag worden en daarbij kan een meldplicht per verhuring worden ingesteld. Het doel is dat gemeenten zo meer zicht hebben op het aantal nachten per jaar dat een bepaalde woonruimte wordt verhuurd.

NB. Deze maatregel geldt overigens alleen voor gebieden waar een concentratie van toeristische verhuur van woonruimte plaatsvindt en dit ernstige ongewenste effecten heeft voor de woningvoorraad of leefbaarheid, waardoor (zo geeft de memorie van toelichting op het wetsvoorstel aan) het naast een registratieverplichting noodzakelijk is een kwantitatieve beperking op te leggen om deze neveneffecten te voorkomen of te beperken.

Daarom wordt in het wetsvoorstel een dagencriterium, met daaraan gekoppeld de mogelijkheid van een meldplicht, ingevoerd, waarmee dus de gemeenteraad kan bepalen dat een woonruimte een maximaal aantal nachten per jaar toeristisch mag worden verhuurd om de druk op de woningmarkt te verminderen of de leefbaarheid te bevorderen.

Ten derde kunnen gemeenten in uitzonderlijk situaties een vergunningsplicht invoeren waarbij het niet is uitgesloten dat er een beperking kan zijn op de afgifte daarvan.

NB. Het doel van de vergunningplicht is het realiseren van een balans tussen wonen en toeristische verhuur van woonruimten in gebieden van de gemeente waar de druk op de leefbaarheid zo ernstig is dat een registratie- of meldplicht geen soelaas bieden. Uitsluitend indien een registratieplicht geldt, kan een vergunningplicht worden ingevoerd.

De verbodsbepalingen in het wetsvoorstel richten zich verder tot de persoon die de woonruimte aanbiedt of in gebruik geeft voor toeristische verhuur. Afhankelijk van de voorwaarden die een gemeente stelt, kan zich dit richten op de eigenaar, de huurder of een andere partij.

Woonfraude

Daarnaast wordt woonfraude, zoals de illegale verhuur van een sociale huurwoning, aangepakt door de maximale (zogenoemde bestuurlijke) boete te verviervoudigen en deze boete bedraagt straks maximaal €83.000,-. Dit wordt ook wel het lik op stuk beleid genoemd.

Tot slot

Daarnaast streven het Rijk, gemeenten en verhuurplatforms ernaar om een gezamenlijk registratiesysteem voor aanbieders van vakantieverhuur op te zetten. Ook in Europees verband wordt gekeken wat de mogelijkheden zijn om verhuurplatforms rechtstreeks te kunnen binden aan gemeentelijke maatregelen.

Heeft u vragen of opmerkingen over het Wetsvoorstel toeristische verhuur woonruimte? Bel of e-mail dan vrijblijvend met één van de specialisten van Banning Advocaten: Marga van Gerwen of Jeroen Weijer