Titel: “Distributiewet Centrum Aftellen XIII – Actieve Verkoopbeperkingen (Parallelle Impositie Vereiste)

Inhoud: “

Wat?

Klassieke begrippen in de wereld van verticale overeenkomsten zijn de zogenaamde ‘actieve verkopen’ en ‘passieve verkopen’. Actieve verkopen houdt in dat er op actieve wijze een bepaalde klantengroep of territorium wordt aangesproken. Passieve verkoop bestaat uit transacties in reactie op ongevraagde verzoeken van individuele klanten, zonder dat de verkoop geïnitieerd is door middel van actieve targeting van dergelijke klanten.

Om de inspanningen en investeringen van exclusieve, maar niet-selectieve distributeurs te beschermen, accepteert het vrijstellingsregime onder strikte voorwaarden dat andere distributeurs zich moeten onthouden van actieve verkoop in het gebied of aan een klantengroep die is toegewezen aan een exclusieve distributeur. Passieve verkoop door dergelijke andere distributeurs staat echter altijd op de zwarte lijst.

Deze aftelprocedure behandelt het laatste van de drie voorwaarden (het opschuifverbod) die moeten worden nageleefd om actieve verkoopbeperkingen verenigbaar te maken met de vrijstelling en dus automatisch te worden vrijgesteld onder de EU-concurrentieregels. Gezien de complexiteit van de materie zijn de twee andere voorwaarden (de exclusiviteitseis en de parallelle opleggingseis) behandeld in de twee vorige aftelprocedures nr. 12 en 13.

Nu?

De huidige Verticale Groepsvrijstellingsverordening (‘VBER’) plaatst in principe de oplegging van beperkingen op actieve en passieve verkoop op de zwarte lijst. Er is echter een beperkte uitzondering, die onder strikte cumulatieve voorwaarden valt.

De eerste voorwaarde is dat de actieve verkoopbeperking zich moet richten op een territorium of een klantengroep die ofwel voorbehouden is aan de leverancier, ofwel exclusief is toegewezen aan een bepaalde (enkele) distributeur (zie DLC aftellen nr. 12). Dit wordt de “exclusiviteitsvoorwaarde” genoemd. De tweede voorwaarde vereist dat de actieve verkoopbeperking wordt opgelegd aan alle kopers van de leverancier (inclusief alle bedrijven die tot dezelfde bedrijvengroep behoren) (zie DLC aftellen nr. 13). Dit wordt de “parallelle opleggingseis” genoemd.

De derde voorwaarde is dat de actieve verkoopbeperking alleen kan worden opgelegd aan de (directe) koper van de leverancier. Dit zal doorgaans de distributeur zijn die door de leverancier is aangesteld. De leverancier heeft niet het recht om van zijn distributeur te eisen dat deze op zijn beurt een actieve verkoopbeperking oplegt aan zijn eigen klanten. Vandaar dat de oplegging van een verplichting aan distributeurs om de actieve verkoopbeperking door te schuiven naar het volgende niveau niet verenigbaar is met de vrijstelling van actieve verkoopbeperkingen. Dit wordt doorgaans aangeduid als het “opschuifverbod”.

De toekomst vanaf 1 juni 2022?

De voorstellen van de Commissie wijzigen de derde voorwaarde.

De voorstellen geven de leverancier het recht om te eisen dat een actieve verkoopbeperking ook wordt opgelegd aan de klanten van een partij aan wie distributierechten door de leverancier zijn verleend. Dit betekent dat een leverancier kan eisen van zijn distributeurs dat zij de actieve verkoopbeperking doorgeven of doorschuiven naar het volgende niveau.

De tekst lijkt te suggereren dat deze doorgifte of doorschuiving beperkt is tot één niveau. Met andere woorden, de leverancier kan niet eisen dat zijn distributeur een actieve verkoopbeperking oplegt aan zijn directe klant en bovendien eisen dat deze klanten ook de actieve verkoopbeperking opleggen aan hun klanten.

Dit kan allemaal ingewikkeld klinken en dat is het ook. Een praktisch voorbeeld kan de zaken verduidelijken.

In de praktijk?

Stel dat een producent van high-tech tv-toestellen een exclusieve distributeur aanstelt in elke grote stad van de EER-landen. De producent vraagt bepaalde investeringen en inspanningen van deze distributeurs, waarvoor de producent contractuele bescherming wil bieden. De bescherming neemt de vorm aan van actieve verkoopbeperkingen die worden opgelegd aan de verschillende distributeurs. Exclusieve distributeurs worden beschermd tegen actieve marketing door andere distributeurs binnen hun stad. Onder het huidige regime is het mogelijk dat de distributeur het tv-toestel verkoopt aan een handelaar in zijn stad en deze handelaar kan vervolgens niet gebonden worden aan enige actieve verkoopbeperking. Met andere woorden, de leverancier kan niet eisen dat zijn distributeurs dezelfde actieve verkoopbeperking opleggen aan hun klanten (hier: de handelaar).

Dit wordt gewijzigd in de huidige voorstellen. De leverancier kan eisen dat de distributeurs de actieve verkoopbeperking doorgeven of doorschuiven naar hun klanten. Als dit gebeurt, moet de distributeur in ons voorbeeld dezelfde actieve verkoopbeperking opleggen aan de handelaar. Dit betekent dat de handelaar contractueel wordt verhinderd om actieve verkopen te doen in andere steden waar een exclusieve distributeur is aangesteld.

Beoordeling?

Het creëren van ruimte om actieve verkoopbeperkingen door te geven of door te schuiven geeft een antwoord op de bezorgdheden die zijn geuit in het Expertverslag. Het Expertverslag benadrukte dat het huidige regime in veel realistische scenario’s onpraktisch en ineffectief is. Verschillende bijdragers van het Distributierechtcentrum gaven concrete voorbeelden van scenario’s waarin, zonder zo’n doorgifte- of doorschuifmogelijkheid, bescherming tegen meeliften simpelweg niet werkt. De zorgen gelden in het bijzonder in de context van distributie-opstellingen die niet homogeen zijn, bijvoorbeeld met geheel eigendom importeurs in sommige lidstaten en onafhankelijke importeurs in andere. De voorstellen spreken ook de bezorgdheid aan dat het gemakkelijk is om de actieve verkoopbeperking te omzeilen door gebruik te maken van een wederverkoper of handelaar die dan op zijn beurt vrij is om actief te verkopen waar hij maar wil.

De formulering in de huidige voorstellen kan interpretatieproblemen veroorzaken. Het doorschuiven is alleen toegestaan met betrekking tot klanten van ‘een partij aan wie distributierechten zijn verleend door de leverancier’. Er is geen twijfel dat dit van toepassing is op distributeurs die direct door de leverancier zijn aangesteld. Maar hoe zit het met de klanten van een distributeur die is aangesteld door een onafhankelijke importeur die op zijn beurt is aangesteld door de leverancier? Zijn de klanten van de distributeur klanten van ‘een partij aan wie distributierechten zijn verleend door de leverancier’? Dezelfde vraag is van toepassing op een niveau lager. Stel dat de distributeurs van de leverancier werken met subdistributeurs. Is het mogelijk om de verplichting om de actieve verkoopbeperking op te leggen uit te breiden tot klanten van de subdealers? Hopelijk zal de definitieve versie van de nieuwe verticale richtsnoeren een verklaring geven voor deze kwestie. We bevinden ons in een hardcore omgeving waar juridische zekerheid essentieel is.
 

Wilt u meer weten? Blijf op de hoogte…

Met het aftellen naar 1 juni 2022 willen we u regelmatig van updates voorzien en u de nodige juridische knowhow bieden om uw bedrijf volledig voor te bereiden op de toekomst. Bekijk ook het Distributierechtcentrum platform en onze LinkedIn pagina voor veel meer informatie over de wetten die verticale overeenkomsten beheersen, zowel op het gebied van mededinging als van handelsrecht. 27 gespecialiseerde teams uit heel de EER werken hard om het platform tot uw favoriete bron van informatie te maken.

Een vertaling van deze Countdown nieuwsbrief is beschikbaar in de volgende talen: Portugees

Bekijk de beschikbare DLC Countdown nieuwsbrieven over de te verwachten veranderingen hier.

“