Het Begrijpen van Anglo-Amerikaanse Contractmodellen (deel 1)

expertise:

Distribution, Franchise & Agency

newsletter:

Wilt u meer weten over dit onderwerp, schrijf u in voor onze nieuwsbrief

This field is for validation purposes and should be left unchanged.

31 August 2020

Frequent gebruiken we Anglo-Amerikaanse contractmodellen als sjabloon voor diverse transacties zonder het in vraag te stellen of deze geschikt is in het licht van de toepasselijke wetgeving. Dit leidt tot het gebruik van irrelevante common-law concepten. Wat nog belangrijker is, is dat het de onderhandelingen aanzienlijk vertraagt en dus het sluiten van de deal. Het is daarom dat Nederlandse bedrijven die betrokken zijn bij internationale handel of financiële transacties aanzienlijk kunnen profiteren van een basisbegrip van de juridische systemen van hun tegenpartijen.

Dit doel kun je het beste bereiken door bedrijfsmanagers te trainen met leden van de juridische beroepsgroep die uitgebreide kennis hebben opgedaan over de verschillen tussen Amerikaanse Common Law en (Nederlandse) burgerlijk recht. Maar, dat is tegenwoordig niet altijd haalbaar. Daarom beoogt deze blogpostserie het bewustzijn te vergroten omtrent de belangrijkste verschillen tussen Amerikaanse Common Law en (Nederlands) burgerlijk recht in termen van contracten.

Gedurende de komende weken zullen we blogposts publiceren over de volgende onderwerpen: waarom lange en gedetailleerde contracten?, interpretatie van de bewoording van het contract, wet en billijkheid, verwijzing naar overweging, gebruik van garantie-, voorwaarden, vrijwaring- en garantieclausules, gebruik van represent en warrants clausules, het gebruik van het werkwoord ‘garandeert’ en het zelfstandig naamwoord ‘garantie’, beste inspanningen en redelijke inspanningen bepalingen, boeteclausules en bepalingen voor forfaitaire schadevergoeding, of tijd van essentieel belang is, direct verlies en indirect verlies en force majeure.

Vandaag beginnen we met een post over de onderliggende redenen voor lange en gedetailleerde contracten waarin we kort uitleggen dat soms een kort contract opgesteld op een begrijpelijke manier het meest gepast kan zijn.

Waarom lange en gedetailleerde contracten?

In dagelijkse internationale commerciële contracteringspraktijk worden Anglo-Amerikaanse contractrechtmodellen vaak gebruikt zonder na te denken over hun geschiktheid voor een bepaalde transactie. Als gevolg hiervan worden aanzienlijke uren besteed aan het beoordelen van juridische documenten. Deze investering in tijd en geld kan worden verminderd als partijen een beter inzicht krijgen in de onderliggende redenen voor de basisverschillen tussen common law en civielrechtelijke systemen.

Om te beginnen hebben landen die een gemeenrechtelijk systeem volgen een zeer ruim begrip van de contractvrijheid aangenomen en zijn ze niet bekend met uitgebreide wettelijke bepalingen voor commerciële contracten (hoewel er enkele bepalingen zijn geïmpliceerd om particuliere consumenten te beschermen). Bovendien is in de commerciële contractwereld bijna alles toegestaan dat niet uitdrukkelijk bij wet verboden is. Contracterende partijen moeten daarom alle voorwaarden van het contract duidelijk definiëren. Dit resulteert in lange en gedetailleerde contracten.

Het opstellen van lange contracten is overbodig wanneer een contract wordt beheerst durch (Nederlands) burgerlijk recht omdat contractpartijen kunnen vertrouwen op wettelijke standaardregels. Met andere woorden, een civielrechtelijk systeem is meer prescriptief en in de meeste gevallen is geen lang en gedetailleerd contract vereist. Bijvoorbeeld staat in artikel 296, lid 1 van het BW dat een persoon die verplicht is iets te doen (bijvoorbeeld de levering van generieke goederen) daartoe door de rechtbank kan worden bevolen op verzoek van de persoon aan wie de verplichting verschuldigd is. Hoewel dit wettelijke beginsel onderhevig is aan jurisprudentie met betrekking tot de interpretatie ervan, is het niet nodig om een bepaling in het contract op te nemen waardoor contractpartijen specifieke prestaties kunnen eisen als de andere partij haar contractuele verplichtingen niet nakomt. Dat gezegd hebbende, staan civielrechtelijke systemen commerciële partijen toe om in hun contract af te wijken van niet-verplichte wettelijke beginselen.